“Ik word zo blij van goed horen”

Interview Carolien van der Heide:

Lisette Kolenbrander is twintig jaar triage audicien. Een mijlpaal op zich. Wat als je al twintig jaar bij Écoutez over de vloer komt? En met Lisette en haar vakmanschap bent meegegroeid? De ontwikkelingen rondom horen en hoortoestellen aan den lijve hebt ondervonden? Carolien van der Heide uit Baarn vertelt haar bijzonder aanstekelijke verhaal. Voor haar is horen er weer bij horen.

“Eigenlijk was ik veel te jong voor een hoortoestel toen ik op 45-jarige leeftijd bij Ecoutez terechtkwam. De KNO-arts had daarvoor gehoorverlies geconstateerd. Ik was bij hem geweest omdat ik last had van oorsuizen. Het piepte en kraakte in mijn oren. Nadat ik een test had gedaan kreeg ik te horen dat ik gehoorverlies had. Ik rekende helemaal niet op die conclusie. Vond het onbegrijpelijk en was van totaal van slag.

De emotie kwam hard binnen

“Het was 8 april toen ik hoorde dat ik gehoorverlies had. Die dag blijft me altijd bij. Het was voor mij een schok om zo jong al te vernemen dat ik de rest van mijn leven een hoortoestel zou moeten dragen. Ik? Een gehoorapparaat? Het zou toch niet…? Dat vond ik niet leuk om te horen. Het was sowieso een andere tijd hè? Dat moet je je bedenken. Gehoorverlies was altijd iets van oude mensen. Een handicap met verstrekkende gevolgen. Althans zo beleefde ik het. De emotie kwam hard binnen. En de hoortoestellen waren anders dan vandaag de dag. Groter, maar ook minder van kwaliteit. En goed voelbaar. Ik vond het maar niets.”

Ik had geen idee wat ik miste

Lisette heeft me toentertijd uitstekend opgevangen. Gerustgesteld, en meegenomen in de mogelijkheden. Ze heeft me laten ervaren wat een toestel kon doen. Daar ben ik haar tot op de dag van vandaag dankbaar voor. Weet je wat het probleem is met gehoorverlies? Iets wat ik me toen ook niet realiseerde. Ik had geen idee wat ik allemaal niet hoorde. Wat ik miste. Dat is de essentie van het probleem. Je denkt dat het best wel goed gaat. Ik kreeg geen klachten vanuit mijn omgeving. Mensen moesten wel eens iets herhalen, maar dat heeft iedereen. En ja, ik vroeg wel eens wat zeg je, maar dat was niet opvallend.

Alles heeft geluid

Toch hoorde ik niet goed genoeg meer. Dat begreep ik toen Lisette mij liet horen wat ik miste. Door mij het toestel te laten ervaren. Er ging een wereld voor me open! Het gegak van overvliegende ganzen, het gekwetter van vogels in de bomen, de juiste tonen van muziek van Chopin. Voor mij was en zijn dat geluksmomentjes. Weet je, geluiden meekrijgen is voor iedereen zo normaal. Alles heeft geluid. Kleding ook bijvoorbeeld.  Schurende spijkerbroeken en knisperende winterjassen. Let er maar eens op. En ik kon weer heerlijk tennissen omdat ik door het geluid van het racket een bal kon inschatten.

Voor mij is goed horen, er weer bij horen. En dat vind ik een feestje.

Gehoorverlies zie je niet

Soms vergeet ik dat ik een hoortoestel heb. Als ik onder de douche ga, moet ik mezelf vaak eraan herinneren dat ik mijn oortjes uitdoe. Dat is toch bijzonder? Veel mensen om mij heen weten niet dat ik gehoorverlies heb en in ieder oor een toestel draag. Ze zien het niet en merken het niet aan mij. Dat komt ook dat ik assertief genoeg ben om juist alles goed te willen horen. Als mensen bijvoorbeeld langs mij lopen en dan iets zeggen, zeg ik er iets van. Niet onaardig hoor, maar wel direct. ‘Zo hoor ik je niet goed’. Dat snapt iedereen.

Niet bang voor vooruitgang

In vergelijking met vroeger zijn de toestellen stukken verbeterd. Ze zijn bijvoorbeeld niet alleen meer in de kleur steunkousenbeige. Vandaag de dag kun je kleur en stijl kiezen. Dat is al fijn. Er is ook technisch zoveel meer mogelijk. Wat dat betreft ben ik ook behoorlijk met mijn tijd meegegaan. Ik ben niet bang voor die vooruitgang. Ik heb wel een afspraak met mezelf en met Lisette. Ik stel mijn toestel zelf niet bij. Dat gebeurt bij Écoutez. Omdat het vaak om nuances gaat waar zij meer kaas van hebben gegeten. Verder ben ik inmiddels heel handig met mijn toestel. De techniek is zo toegankelijk. Ik stream de muziek op mijn oor, heb de deurbel erop afgesteld, ben gekoppeld aan mijn telefoon.

Je oren horen bij je leven

Horen is belangrijk, heb ik ervaren. Het houdt me in beweging. Het houdt met alert in het verkeer. Je hoort een rood stoplicht, je hoort auto’s aankomen. Als het tenminste geen elektrische zijn. Horen is herkenning. Van geluiden, van omgevingen. Ik zou tegen mensen willen zeggen die twijfelen over hun gehoorverlies: laat je testen. Echt, je krijgt er geen spijt van. Ervaar wat een hoortoestel doet en wat je terugkrijgt. Nog een andere tip. Bespaar niet op je gezondheid, ontzeg jezelf niet een goed gehoor. Je wilt ook goed kunnen zien en op andere manieren goed kunnen leven. Daar horen je oren bij. Ik vind het belangrijk om af en toe mijn hoortoestel te laten checken. Dan ga ik even langs bij Écoutez. En pik in ieder geval de zomer- of kerstattentie mee. (Schaterlach icoontje) Al is het me daar totaal niet om te doen. Ik vind het echter wel de charme van Lisette en deze winkel.Ze hebben echt aandacht voor hun klanten. In niets ben ik een nummer en dat gezien worden voel ik echt!”