Skip to main content
Bekijk hier onze laatste nieuwsbrief | direct contact 035 543 19 85

Kenniscentrum Categorie: Ervaringsverhalen

Ervaringsverhalen, ervaringen van gebruikers

Meedoen is onlosmakelijk verbonden met goed verstaan en horen

Geschreven door Annet op .

Gehoorverlies was lange tijd voor Petra-Wil Klouwen een onderwerp uit haar dagelijkse werkpraktijk. Iets van de kinderen waarmee ze werkt. Dat ze sinds begin dit jaar het onderwerp ook op zichzelf persoonlijk kan betrekken, is even schakelen. Maar ze laat zich er niet door uit het veld slaan. Sterker nog, ze is er meer dan ooit op positieve manier mee bezig. Vooral vanuit inclusiviteit. ‘Meedoen ondanks gehoorverlies is zo belangrijk. Voor iedereen, voor mij ook.’ 

Petra-Wil Klouwen (1970) heeft tinnitus en een vermoeden van otosclerose. Voor haar houden die termen geen geheimen in. Ze is goed ingevoerd in de materie over horen en gehoorverlies. Onder andere door haar werk bij Auris. Daar werkt ze met kinderen die gehinderd worden in de communicatie omdat ze een taalontwikkelingsstoornis hebben of doof of slechthorend zijn. Zo kan ze veel informatie vertalen. Ook kan ze audiogrammen ‘lezen’. Toch moet ze even schakelen als de klachten zo erg worden dat het haar in de weg zit. Haar collega wijst haar op. ‘Zij zag dat het me veel energie kostte en dat het mijn functioneren beïnvloedde. Daar had ze gelijk in.’

Onderzoek

Petra-Wils zwager gaf het laatste duwtje om mijn situatie te laten onderzoeken. ‘Hij zei tegen me dat hij “iemand kende die doorgaans goede adviezen geeft bij gehoorproblemen”, doelend op mijzelf. Ik ben degene die als mensen vertellen over gehoorproblemen ze altijd stimuleer het te laten onderzoeken. Dus zo kwam het dat ik via de huisarts bij Meander MC KNO terecht met de vraag naar tinnitus en gehoorverlies. Dat was januari 2023. Uit de meting kwam dat mijn rechteroor behoorlijk gehoorverlies had. Het linkeroor was oké. Tel daar de klacht van tinnitus bij op en er lag dus een duidelijk gehoorprobleem. De analyse van de meting kreeg ik via de KNO-arts in het ziekenhuis in Amersfoort. Hij gaf direct twee opties. Een operatie of een hoortoestel. Dat klonk helder, maar ik miste de toelichting en uitleg, een groter kader waarbinnen je omgaat met deze klachten. Dat ik bij Écoutez terecht kon, vind ik daarom ook zo fijn. Want Lisette geeft dat kader wel. En is bezig met mij, mijn probleem en wat ik wil horen. Horen is een persoonlijk iets en daar is maatwerk voor nodig.’

Logboek bijhouden

Testen, testen en testen bleek een uitgangspunt van de aanpak van het horen van Petra-Wil. Daar waren beide dames het over eens. ‘Op 1 april, geen grap, kreeg ik het hoortoestel. Het verschil was direct hoorbaar. In de eerste tijd stond ik om de week bij Lisette op de stoep om te melden wat ik voor kennis had opgedaan. Ik heb echt zoveel luistersituaties geprobeerd. Diverse muziek en instrumenten, kerk, terras, kleuterklas, feestjes…. Ik heb een logboek bijgehouden van mijn ervaringen. Wat mijn gevoel van geluid was. Denk aan klassieke muziek. Dat heeft een bepaalde warmte of timbre voor mij. Dus heb ik verschillende stukken beluisterd en genoteerd hoe het toestel stond afgesteld. Dan was ik een hele avond bezig en zette ik verschillende cd’s op. Mijn man werd er wel eens gek van. Dan hoorde hij een mooi stuk en schakelde ik heel snel door naar iets anders.’

Kunstmatig

Petra-Wil is blij met Lisette als audicien. ‘We hebben beide een drang naar uitzoeken tot het gaatje. Tot de kern. Daar vinden we elkaar. Haar vragen zijn ook niet voor niets ‘Waar heb je behoefte aan? Wat wil je kunnen horen?’ Daar draait het om voor mij. Want ik wil veel kunnen horen, maar dan ook zoals geluid bedoeld is. Ik zei toch al dat ik een beetje nerd ben’, grapt Petra-Wil over haar visie. Uitkomst van het proberen waren toestellen voor beide oren. ‘Daarmee voel ik me in balans. Met twee ben ik weer compleet en ervaar ik een goede hoorbeleving. Het blijft kunstmatig geluid, en de hersenen moeten sowieso aan het nieuwe horen wennen.’  De hooroplossing die het beste werkt voor Petra-Wil camoufleert haar tinnitus. Een bijvangst waar ze blij mee is. ‘Ik hoor mijn tinnitus niet meer zolang ik mijn hoortoestellen in heb. Zo is mijn hoofd bezig met het horen.’ Komende maand gaat Petra-Wil een kijkoperatie laten uitvoeren. ‘Dan gaat de arts kijken hoe de situatie in het oor eruitziet. Dat zou kunnen betekenen dat er het gehoor nog verbeterd kan worden. Maar dat weet hij pas als hij het oor van binnenuit kan onderzoeken. Het is best spannend omdat het de ingreep heel nauwkeurig moet worden uitgevoerd.’

Ambassadeur

‘Ik ben blij met de oplossing’, zegt Petra-Wil. ‘En blij met Lisette. Ze is een audicien met veel kennis over haar vak. Zij doet er alles aan om haar klanten te helpen in het vinden van een optimale hooroplossing. Trouwens, met een hoortoestel alleen los je slechthorendheid niet op. Ik heb mijn huidig hoorsituatie gedeeld met de kinderen en ouders waarmee ik werk en met mijn collega’s. Zij moeten ervan weten, want in de directe omgeving begint het begrip. Zij denken om mij en vragen of ik iets wel goed hoor, of dat ik op de juiste plek zit bijvoorbeeld zodat ik alle gesprekken mee krijg. Die aandacht is ook fijn. Dat doet me goed. Ik was in mijn werk al bezig met zorgen voor een gelijk speelveld waarin kinderen met gehoor en spraakproblemen gewoon mee kunnen doen. Mijn eigen ervaring maakt dat ik helemaal een ambassadeur geworden ben van aanpak van gehoorproblemen. Ik weet vanuit mijn dagelijkse praktijk wat die oplossingen voor mensen kunnen betekenen. Ze kunnen weer meedoen met de maatschappij ondanks gehoorverlies. Je wilt geen achterstandspositie met die onzichtbare handicap. Je wilt erbij horen. Letterlijk. Horen is beleven. Vooral bij kinderen! En daar doe ik alles voor.’

Delen 

Dat Petra-Wil een krachtig pleitbezorger is voor inclusiviteit, blijkt ook wel uit de filmpjes die ze graag wil delen. ‘Ook als je niet goed kunt horen, voelen, ruiken of bewegen, moeten we ervoor zorgen dat iedereen voor honderd procent mee kan doen. Dat is zo belangrijk. Neem dat maar aan van een ervaringsdeskundige.’

Meer weten?

Wil je meer weten over otosclerose? Lees dan hier.

Ook over valt veel interessante informatie te lezen. Begin hier maar eens.

Afspraak gratis hoortest

Advies van Écoutez is om regelmatig een gehoortest te doen. Tijdens de Hoorcheckdagen op 8 en 9 november kun je even binnenlopen en informeren. Natuurlijk kun je ook direct een afspraak maken.

‘Hadden ze ook maar zulke oplossingen voor mijn andere gezondheidsproblemen.’ Roelof Koops kan verder met zijn hoortoestel.

Geschreven door Annet op .

Een wandeling met een goed gesprek. Een mooie manier om het verhaal te horen achter mensen met een gehoorprobleem. Wie zijn het? Wat beweegt hen? Hoe leven zij met een hooroplossing? Aan het woord is Roelof Koops (80), in zijn werkende leven was hij lasser, sinds hij gepensioneerd is, buitenmens en honderd procent opa.

Het zachte gebrom van de scootmobiel vergezelt ons tijdens de wandeling. Dat wil zeggen, ik loop en mijn vader rijdt. Want door een spieraandoening doen zijn benen het niet goed meer. Met zijn hoofd is niets mis, zegt hij lachend. We gaan naar het park vlak bij het centrum en kletsen honderduit. Over koetjes en kalfjes, en de rode draad in zijn leven. Dat hij een hoorapparaat heeft, maakt alle verschil in ons contact. Toen hij dat toestel namelijk nog niet had, kon hij dit soort gesprekken niet voeren. Toen was naast elkaar lopen en praten onmogelijk voor hem. Omdat hij slecht hoorde, moest hij je aankijken om je te verstaan. Nu keuvelen we terwijl we wandelen. Een verademing, noemt hij de hooroplossing dan ook. Hij heeft jarenlang geprobeerd wel te horen en zonder hulpmiddel mee te doen met alles in het leven. Werken, leren, verjaardagen, oppassen op kleinkinderen…. Ging best, vond hij. Maar toen hij op een dag de telefoon niet meer op durfde te nemen en zijn vrouw minstens twintig keer in een gesprek dingen moest herhalen, vond hij het welletjes. ‘Daarvoor moest ik wel al mijn moed en lef bij elkaar schrapen hoor’, zegt hij eerlijk. ‘Het lijkt misschien een eenvoudige stap, maar zo was het niet. Ik moest voor iets anders bij de huisarts zijn en heb toen ook genoemd dat ik af en toe wat slecht hoorde. Zij wist genoeg en stuurde me naar de KNO-arts omdat ze vermoedde dat er meer aan de hand was. Ik had ook last van mijn rug en knieën namelijk. Gelukkig hadden die zaken niet met elkaar te maken, bleek in het ziekenhuis. De KNO-arts maakte een audiogram en kwam tot de conclusie: slechthorendheid. Hoogstwaarschijnlijk door constante blootstelling aan lawaai.’

Weer en wind

Dat vindt mijn vader niet verrassend. ‘Vanaf mijn veertiende heb ik de metaal gewerkt. Vaak ik grote hallen en loodsen waar metaal tegen elkaar knalde. Motoren aan stonden, de decibellen waren er niet van de lucht, zeg maar. Dat is niet fijn voor je oren. Ook was ik lasser op stellages in de buitenlucht waar gas werd gewonnen. Weer en wind en veel lawaai van de werkzaamheden… Maar ja, we deden er niets aan. De Arbowet bestond nog niet, en al die mannen onder elkaar… Je was toch geen watje? Schoenen met ijzeren neuzen, een helm en een overall waren bescherming genoeg. Vond men.’

“Ik was denk ik veertig of zo toen ik me af en toe realiseerde dat ik niet alles meer hoorde.”

Gekwaak en gespetter

We gaan even op zitten op een bankje. Althans, ik. Mijn vader zit al. We kijken in stilte naar de eenden in de vijver. Naar het gekwaak en gespetter. Het is een grappig tafereeltje. Dan vraag ik hem wanneer hij merkte dat zijn gehoor slechter werd. ‘Ik was denk ik veertig of zo toen ik me af en toe realiseerde dat ik niet alles meer hoorde. Mama moest ook vaak iets herhalen. Die had het eigenlijk eerder in de gaten dan ik. Maar ik vond het toen veel te vroeg om naar de audicien te gaan. Ik had ook nog geen leesbril, dus die oren moesten nog maar even wachten. Tot ik echt oud was.’

Mijn vader rekent even uit hoeveel jaren hij volgens hem zelf slechthorend is geweest zonder dat hij er iets aan heeft gedaan. ‘Misschien wel 20 jaar. Ik leerde heel goed te compenseren. Keek goed, zat dichtbij, of deed of iets me niet interesseerde. Op de tribune van het voetbal hoefde ik echt niet het geschreeuw te horen, als ik de wedstrijd maar zag. En als ik op een verjaardag niet alles meekreeg van dat familielid wat ik toch al niet mocht, haalde ik m’n schouders op. Als ik met mensen wilde praten, sprak ik ze één op één.’

Goede score

Sinds hij een paar jaar geleden een hoortoestel kreeg, weet hij weer waarom meedoen zo belangrijk, maar ook leuk is. ‘Niet horen is niet meedoen. Dat weet ik nu. Je zondert je steeds meer af. Niet meer naar theater, niet meer naar bijeenkomsten. We fietsten ook heel veel. En ook toen kreeg ik niet alles meer mee. Het verkeer om je heen, kon ik niet helemaal meer horen. Onveilig hoor! En wat te denken van de geluiden in de natuur die ik niet meer hoorde. Ik wil niet zeggen dat ik alles weer hoor, maar heel veel wel. Toen mijn kleinzoon laatst een testje deed om te kijken wat ik nog hoorde, scoorde ik gewoon als een volwassene. Aan hem kon ik niet tippen. Hij is negentien, en zit nog in de bloei van zijn gehoorleeftijd!’

Kringetje

Raad je anderen aan om een gehooroplossing te nemen, vraag ik mijn vader als we weer terug naar huis gaan. ‘Ik ben een tijdlang vrijwilliger geweest in verzorgingstehuis. Ik zag wat slecht horen met je doet als je niet meer onderdeel bent van het kringetje. Letterlijk hè. Niet meer kunnen doen aan het gesprek. Dan zaten mensen in de stoel erbij, maar hoorden ze niet meer wat de buurvrouw zei. Dan moest je bijna zwaaien om aandacht te krijgen. Zo frustrerend vond ik dat. Vind ik dat. Ik zou ze inderdaad willen zeggen: doe er iets aan. Je krijgt er zoveel voor terug!’

Als we in de kamer zijn, loopt hij met een wandelstok naar zijn stoel en zegt hij: ‘Mijn benen doen het steeds minder helaas. Ik zal uiteindelijk wel in een rolstoel terechtkomen. Helaas hebben ze geen oplossing voor die spierverzwakking. Niet zoals daar een hoortoestel is voor mijn doofheid. Zo fijn dat ik weer goed hoor en mee kan doen met gesprekken en dergelijke. Het is ontzettend belangrijk te kunnen kaarten en praten, of te kunnen kletsen op verjaardagen met mijn kleinkinderen. Dat wil ik niet meer missen.’

Wacht niet te lang met meten!

Twijfel je aan je gehoor? Onderneem dan actie. Meten is weten! Een gehoortest is de enige manier om erachter te komen of je gehoorverlies of gehoorschade hebt. Het is daarbij belangrijk dat je er vroeg bij bent. Mensen die in een vroeg stadium van gehoorverlies of gehoorschade een hoortoestel krijgen, zullen over het algemeen verder gehoorverlies kunnen beperken. Wacht je te lang, dan kan het gehoorverlies helaas verder en sneller toenemen.

Meer weten?

  • Wat is lawaaidoofheid?
  • Wat zijn de regels voor geluid en lawaai op het werk?
  • Op maat gemaakte gehoorbescherming is dat echt nodig?
  • Wat zijn decibellen?
  • Eboekje: Wees lief voor je oren: tien dingen die je moet weten om gehoorschade te voorkomen

‘Ik ben een leuker mens geworden nu ik weer goed hoor.’ Hilly Vonk is blij met hooroplossing en vertelt.

Geschreven door Fried Fried op .

Ik kan iedereen die niet zo goed hoort, aanraden naar de audicien te gaan. Laat je testen en neem een gehoortoestel. Probeer er verschillende uit, en neem eentje waar je echt goed mee hoort. Je leven wordt er een stuk beter van!’ Het lijkt een tekst die zo uit een reclamecampagne van een hoorwinkel is geplukt. Maar het komt uit de mond van Hilly Vonk. Een energieke sportieve dame met sprankelende ogen en lieve lach.

Hilly komt aangefietst en parkeert haar sportieve stalen ros naast mijn auto op de parkeerplaats van Groot Kievitsdal in Baarn. Ze ziet er niet uit als iemand van boven de zeventig en dat compliment geef ik haar direct. Ze lacht ontspannen en bedankt me. Ze vertelt dat ze net terugkomen van een weekje weg met hun vier kinderen, alle aanhang én negen kleinkinderen tussen de 3 en 23 jaar. ‘We waren in totaal met 22 mensen. Het was de eerste keer sinds corona dat we weer met z’n allen weg zijn geweest. Een heerlijk groot huis in Zeeland met heel veel slaap- en badkamers. En een grote living waar iedereen een plek had. Het was heel gezellig. Dat staat vast op mijn gezicht te lezen.’

Kost zo’n grote groep haar geen moeite? Even gelet op het hoortoestel? Nee, absoluut niet, zegt Hilly. ‘Het kost me helemaal geen moeite. In zo’n gezelschap functioneer ik prima met mijn hooroplossing. Ik heb een uitstekend en makkelijk te bedienen hoortoestel. Ik hoor alles en doe gewoon mee. Dat was voor dit toestel wel anders.’

Dochter

We nemen een kop koffie en Hilly vertelt dat ze als ze terugkijkt eigenlijk eerder de stap naar de audicien had moeten nemen. ‘Maar ja, daar waar brillen heel gewoon zijn, is een hoortoestel toch omgeven met iets van schaamte. Compleet onterecht, weet ik nu, maar zo voelde het toen wel. Ik deed in begin ook mijn haar over mijn oor heen, moest wennen.’

Hoe realiseerde ze zich dat een hoortoestel wenselijk was? ‘Dat ging eigenlijk geleidelijk. Ik merkte door de tijd heen wel dat ik iets minder hoorde, maar hoe erg veel minder realiseerde ik me pas toen mijn dochter eens zei na een opmerking van mij: ‘Mam, daar hadden we het helemaal niet over!’ Toen schrok ik. Dat vond ik niet leuk, maar haar oprechte reactie gaf me feitelijk het duwtje dat ik nodig had. Nu vierenhalf jaar geleden heb ik de stap genomen iets te doen aan mijn gehoor. En daar ben ik nog elke dag blij om. Het toestel hoort inmiddels zo bij mij. Ik ben er volledig aan gewend. Het hoort bij het rijtje tandenpoetsen, haarkammen en naar bed gaan.’  

Uitgesproken

Het stempel ‘sportieve betrokken oma’ staat Hilly prachtig. Ze is een zachtaardig mens met een rustige uitstraling. Toch kun je je vergissen, want als ze over haar ervaring met een eerdere audicien spreekt, is ze behoorlijk uitgesproken. Bijna fel. ‘Ik heb het niet zo op met de grote ketens. Mijn eerste keuze daarvoor heeft me behoorlijk geld gekost. Ik ben er de persoon niet naar om daar even over uit te pakken. Ik besteed mijn energie liever op een positieve manier. En daarom zeg ik: iedereen die een hoortoestel of -test overweegt zou naar een audicien moeten gaan die betrokken is en verstand van zaken heeft. Die hoortoestellen zijn pittig prijzig en de verzekering is ingewikkeld genoeg. Daar moet je eerlijk over voorgelicht worden, vind ik. Het is voor mij de reden om zeer tevreden te zijn over Écoutez. Een kleine waarschuwing daarom: wees kritisch en zoek een vakkundige audicien. Voor mij zijn dat niet de grote bedrijven. Zo kwam ik uit bij een persoonlijk en deskundig bedrijf.’

Pittig

“Die hoortoestellen zijn pittig prijzig en de verzekering is ingewikkeld genoeg. Daar moet je eerlijk over voorgelicht worden, vind ik.”

Gewoon doen

Is haar hooroplossing optimaal, vindt ze? ‘Ja, ik denk het wel. Al moet ik me nog wel verdiepen in alle mogelijkheden van mijn hoortoestel. Maar dat doe ik. Er kan een hoop met de toestellen van tegenwoordig. Bellen, muziek afspelen, boeken luisteren en een filter aanzetten zodat je geen ruis hoort. Hoe die geluidsonderdrukking werkte, heb ik bijvoorbeeld moeten uitzoeken. Ben ik even mee bezig geweest, maar eigenlijk is het een kwestie van gewoon doen en ervaren. En als je de voorlichtingsteksten goed leest is het al veel makkelijker. Voor dat uitzoeken ben ik niet meer bang. Al denken ouderen wellicht vaak ‘o, dat is niets meer voor mij, dat kan ik vast niet.’ Dat snap ik, maar je ontzegt jezelf zoveel kwaliteit van leven! Dat is mijn ervaring. En als ik hulp nodig heb, vraag ik het Lisette. Écoutez is een fietsritje bij mij vandaan, dus ik ben er zo. En anders bel ik om te overleggen.’

Makkelijker

We lopen even het bos in en praten gezellig verder. ‘Weten wat je nodig hebt om goed te horen weet je niet zomaar’, voegt Hilly toe. Het is lastig om te weten wat je nodig hebt als je het hebt over slecht horen. Hoe weet je wat je mist? Hoe weet jij dat ik goed hoor? Misschien kan het nog wel beter of makkelijker. Als ik mijn zwager of vriendin vertel dat ik goed hoor, is dat een ongrijpbaar gegeven. Want wat hoor ik? Hoe maak ik hen deelgenoot van mijn goed horen? En hoe zeg ik hen dat zij ook beter kunnen horen? Ik weet dat sommige hoortoestellen behoorlijk veel kosten en niet alles wordt helaas vergoed. Ik kan niet in iemand anders z’n portemonnee kijken. Ik denk dat je je pas realiseert dat een toestel goed is als je met dat toestel alles kunt doen wat jij wilt. Dat geldt voor mij. Ik doe alles wat ik voorheen ook deed. En ik heb ervan geleerd. Van het hele proces. Ik ben open over het hebben van een hoortoestel. Geen haar meer over mijn oren. Omdat ik ervaar wat goed horen kan doen. Omdat ik ervan geniet.’

Jargon

Hilly wil nog graag zo’n ding op tafel, zoals ze het noemt. We moeten lachen omdat we beide het juiste woord in audicien-jargon er niet voor weten. Maar allebei wel weten wat ze bedoelt. Het is een hulpmiddel om beter te horen. Een ronde microfoon die werkt als versterker. Die leg je neer op tafel als je in gezelschap bent, waardoor je nog minder moeite hoeft te doen om alles mee te krijgen. Hilly: ‘Bij de hoortest die ik ooit kreeg, hoorde ik 40-45 procent nog. Nu hoor ik alles. En beter. Dat vind ik zo fijn. Ik ben er echt een leuker mens van geworden En volgens mijn kinderen ben ik meer betrokken bij de gesprekken. Ik doe weer alles, kan weer alles en ben zekerder. Ik kan het iedereen aanraden de stap te zetten en naar een audicien toe te gaan. Dan weet je waar je aan toe bent!’

Meer weten?

  • Item 1
  • Item 2
  • Item 3

Jacqueline Zandvliet over haar hooroplossing: ‘Ik wil plezier houden in horen’

Geschreven door Fried Fried op .

Je komt terug van vakantie en bent een beetje verkouden. Dat kan gebeuren. En dat je vervolgens niets zo goed meer hoort met je ene oor, zal wel met dat verkoudheidje te maken hebben. Achteraf bleek het de aankondiging van plotsdoofheid. Het overkwam Jacqueline Zandvliet (52) uit Bilthoven vijf jaar geleden. Het veranderde haar leven op talloze fronten.

We zitten op het lommerrijke terras bij het huis waar Jacqueline samen met man en zoon woont. Dochter is al uitgevlogen en komt vaak in het weekend langs. Er zoemt een hommel, vogeltjes fluiten en er waait een zuchtje wind door de bomen die achter het huis staan. Een groene plek waar het met een kopje thee heerlijk rustig kletsen is. ‘Ja, dit is een fijne plek. Niet alleen omdat het je er nauwelijks geluiden van bijvoorbeeld voorbij rijdende auto’s hoort, maar ook omdat we elkaar goed verstaan. En niet afgeleid wordt door anderen.’

Diagnose

Fotograaf Minke en ik zijn op bezoek bij Jacqueline. Ze vertelt haar verhaal vanaf het moment dat ze ontdekte dat ze niet goed meer kon horen met haar ene oor. ‘Als ik mijn mobiel aan mijn hoofd had, hoorde ik minder aan de linkerkant. Daar zocht ik in het begin niets achter. Verkoudheid, dacht ik. Wat neusspray gebruiken en dan lost het probleem vanzelf op. Dat bleek helaas niet het geval. Ik ging op aandringen van mijn man naar de huisarts en die stuurde me door naar het inloopspreekuur van de KNO-arts. Daar kreeg ik een uitgebreide gehoortest en de conclusie daarvan luidde: plotseling doof aan een oor. Kan iedereen gebeuren. Zomaar. Bij mij was een virus hoogstwaarschijnlijk de boosdoener. Ik was zo verbouwereerd door de diagnose, dat ik me niet direct realiseerde wat het allemaal betekende.’

Plezier

Om uit te sluiten dat er meer aan de hand is dan dat virus, gaat Jacqueline voor een scan ook naar het audiologisch centrum. Daar wordt uitgesloten dat het een brughoektumor is, en de diagnose blijft gehandhaafd. ‘Plotsdoof. Ja, en daar zat ik dan. De arts daar zei: als u plezier wilt houden in het horen, dan moet u een hoortoestel aan laten meten. Nou, ik wilde plezier houden in het horen en dus ging ik op zoek naar een oplossing. Ik stapte bij een grote keten in het dorp naar binnen. Daar kreeg ik een toestel aangemeten. In het begin leek dat best een goede hooroplossing. Maar ik was er uiteindelijk toch niet helemaal tevreden mee. Ik mis de middentonen, en dat is best een gepuzzel om die goed te horen. Toen ik een keer terugkwam wist het meisje in de winkel niet waarvoor ik kwam en wat er precies aan de hand was. Ik voelde me niet echt gezien. Dan laat de service toch te wensen over, vind ik. En zo kwam ik via via in Baarn bij Écoutez terecht. Daar voelde het direct anders. Lisette sprak vanuit kennis en ervaring. Dat voel je. Na wat testen, heb ik uiteindelijk een ander toestel gekregen. Naar volle tevredenheid.’

Richtingaanwijzer

Jacqueline blijft positief en plezier houden in horen, zoals ze zich heeft voorgenomen. En dat vergt af en toe best veel. Naast haar plotsdoofheid heeft ze namelijk ook last van oorsuizen en de ziekte van Ménière gekregen. Dat maakt het niet makkelijker. ‘Tja, het is wat het is. Natuurlijk is het lastig en vervelend dat ik me moet aanpassen. Dat ik niet alles kan doen dan dat ik hiervoor deed. Maar ik werk nog gewoon, sport nog, ben nog sociaal betrokken op allerlei vlakken. Ik ben niet in een hoekje gekropen. Waarom zou ik? Ik heb op mijn werk ook gemeld dat ik doof ben, doe er niet geheimzinnig over. Ik schaam me er ook absoluut niet voor. Mijn collega’s vinden het prima. Door het te delen herwin ik zekerheid. Dat voelt goed.

Het bijzondere is dat ik soms geluiden terugvind. Dit komt door het nieuwe gehoorapparaat. Zo hoorde ik laatst weer de richtingaanwijzer knipperen. Dat betekent dus dat ik beter ben gaan horen. Benieuwd of dat soort dingen doorzet. Ik zou het fijn vinden nog scherper en zuiverder te horen dan dat ik nu doe. Maar helemaal honderd procent zal het niet meer worden. Zeg dat ik nu op vijftig procent zit, dan is zeventig procent al een hele verbetering.’

“Veranderd is best een groot woord. Ik heb mijn leven aangepast. Moeten aanpassen. Maar dat komt voornamelijk door de Ménière.”

Kiezen

Hoe de slechthorendheid mijn leven heeft veranderd? Jacqueline hoeft niet lang na te denken. ‘Veranderd is best een groot woord. Ik heb mijn leven aangepast. Moeten aanpassen. Maar dat komt voornamelijk door de Ménière. Daar waar het vroeger en dit doen, en daar heen gaan, en ook nog even zus en zo…. is het nu keuzes maken. Ik doe of dit, of dat. Meedoen is goed horen en ingetuned zijn. Dat kost mij heel veel. Als ik een groep zit bijvoorbeeld, op een bbq of verjaardag, vind ik het soms lastig een gesprek te volgen. Om te horen. Begrijp me goed, niet om te luisteren maar om op te vangen wat iemand tegen mij zegt. Vaak is er zoveel geluid om het gesprek heen. Dat leidt af en zorgt voor een soort ruis. Ook als ik uit eten ga, zorg ik dat ik op een bepaalde plaats kom te zitten. Zodat ik strategisch goed zit en niet te veel moeite hoef te doen om te horen. De akoestiek in veel restaurants is vaak slecht en maakt dat luisteren enorm veel energie kost. Door mijn hoortoestel kan ik geluiden wegfilteren en dat scheelt wel. Maar ondanks dat ik een goed hoortoestel heb, kan ik niet alles meer en kies ik waar ik mijn energie aan besteed. En dat ik dan niet meer in slecht weer een berg naar beneden ski… Zo is het dan.’

Brillen

Misschien heeft de toekomstig techniek nog meer verbeteringen in petto, opper ik. ‘Dat zou ik fijn vinden, zegt Jacqueline. ‘Al zal dat er niet goedkoper op worden, denk ik zo. En dat moet ik ook zeggen: ik heb gekozen voor een gehoortoestel dat ik fijn vind, maar dat ook nogal wat kost. Dat kan niet iedereen ophoesten. Aan dat systeem zouden ze nog eens iets moeten verbeteren. Zodat meer mensen, net als met brillen, een tegemoetkoming in de kosten zouden kunnen krijgen. Hoge kosten kunnen je weerhouden om naar de meest optimale oplossing te vragen. Terwijl het weer beter horen je zoveel oplevert. Dat is mijn ervaring.’

Jacqueline is even stil en zegt dan: ‘Als er problemen zijn met het toestel kan ik te allen tijde bij Écoutez aankloppen. Of het nu voor of na sluitingstijd is. Toen ik problemen had kon ik bij haar terecht. Ze heeft ook al eens geregeld dat ik terecht kon in het ziekenhuis vanwege de ziekte van Ménière. Kijk dat is de reden waarom ik graag aan andere mensen die gehoorproblemen hebben: ga naar Écoutez. Ik weet dat het geen reclamepraatje moet worden, maar ik ervaar de service en de aandacht als zeer fijn en zeer oprecht. Zo, dat heb ik toch even gezegd.’ We moeten even lachen met z’n allen om die opmerking. Ik schrijf het dan ook maar even op.

Nieuwsgierig

De bewuste keuzes die Jacqueline maakt brengen haar nog eens ergens. Op plekken waar je iemand met een hoortoestel wellicht niet zo snel zou verwachten. Jacqueline grinnikt. ‘Vorig jaar ben ik met mijn zoon naar de autoraces in Zandvoort geweest. Fantastische ervaring was dat. En geen enkel probleem met mijn hoortoestel, hè? Soms moet je ook gewoon iets proberen. Binnenkort ga ik naar een concert van Edwin Evers en band. Heel nieuwsgierig hoe dat gaat. Ik zal het je laten weten.’

Als Minke en ik het pad aflopen zijn we helemaal blij door de opgewekte toon en gedrevenheid van Jacqueline. Ze staat volop in het leven. Laat zich niet kisten. Plotsdoof of niet.

PS Jacqueline meldt over het concert: ‘Het viel helemaal niet tegen. Ik heb een fantastische avond gehad. Ook qua geluid.’

Meer weten?

  • Item 1
  • Item 2
  • Item 3
  • …

Frans van Maurik: ‘Als ik dit had geweten, had ik al tien jaar eerder hoortoestellen genomen.’

Geschreven door Fried Fried op .

Aan het woord is Frans van Maurik (57) adviseur in de installatietechniek. Iemand die je niet gauw over het hoofd ziet vanwege zijn lengte. Ook in zijn uitspraken is hij duidelijk. ‘Ik heb door de hooroplossing zo veel meer rust gekregen in mijn leven.’ Verwar die rust waarover Frans van Maurik het heeft niet met niets doen. ‘Ik heb het gevoel dat ik door beter horen juist meer kan doen. Veel beter in mijn vel zit. En dat maakt ook dat ik zeg: had ik het maar eerder gedaan!’

We lopen naast elkaar door het bos bij Groot Kievitsdal in Baarn. Vergezelt door de geluiden van het krakende hout op het bospad, de zingende vogels, de wind door de bomen. En ergens in de verte hoor je een hond blaffen en een auto passeren. Frans van Maurik is zzp’er en heeft een eigen bedrijf. Enthousiast vertelt hij over zijn werk. Hij is zelfstandig ondernemer en adviseert opdrachtgevers over allerhande installaties in gebouwen. ‘Dat kunnen nieuwe of bestaande gebouwen zijn. Maar ik heb ook gewerkt bij de Noord-Zuidlijn in Amsterdam en het openluchtpodium in Bloemendaal. Momenteel ook aan de nieuwbouw van het RIVM in Utrecht. Installatietechniek kan gaan over elektrische installaties, koelinstallaties, warmtepompen, beveiligingssystemen maar ook over cv’s en afzuiginstallaties bij lab-omgevingen.’ Als je hem hoort praten is het duidelijk dat hij lol in zijn werk heeft. ‘Mijn werk is zeer afwisselend. Ik doe elke dag iets anders. En ik doe waar ik verstand van heb. Daarbij kan ik mijn dagen zelf indelen. Dat geeft mij een zeer goed gevoel. Het is de reden dat we nu midden op deze dinsdag kunnen afspreken voor dit interview. Heerlijk toch? Jarenlang heb ik voor een werkgever gewerkt. Daar heb ik me uitstekend vermaakt. Het was niet zo dat ik ooit per se voor mezelf moest beginnen. De kans kwam langs en toen heb ik de sprong gewaagd. Nooit één seconde spijt van gehad.’

Familiekwaal

Als collega-zzp’er zouden we uren kunnen praten over het ondernemerschap. Maar daar is dit gesprek niet om begonnen. Ik heb Frans ontmoet bij het klantenpanel van Écoutez. Hij heeft sinds twee jaar twee hoortoestellen en gaf aan dat hij er wel over wil vertellen. Zodat andere mensen ook de voordelen zien en er niet zo lang als hij mee wachten. ‘Ja, dat is wel het rare’ zegt Frans over dat wachten met het zetten van een eerste stap. ‘Slechthorendheid is een erfelijke afwijking in onze familie. Mijn vader was erg slechthorend, ik heb ooms en tantes die slechthoren, net als neven en nichten…. En ik liep als kind al bij de KNO-arts omdat ik buisjes moest en geopereerd ben omdat ik volle kaakholten had. Wat voor inzichten heb je meer nodig om met je gehoor aan de slag te gaan, denk je dan? Toch verbaas ik mezelf eigenlijk als ik zie hoe lang ik de stap naar een audiologisch centrum en audicien niet heb uitgesteld. Pas toen mensen in mijn omgeving gingen zeggen dat ze iets al gezegd hadden en ik zelf op een gegeven moment ook dacht: volgens mij mis ik iets, dacht ik: klaar. Nu ga ik mijn gehoor laten meten.’

Belevenis

‘Via de huisarts, KNO-arts en audiologisch centrum ben ik bij audicien terechtgekomen. En serieus: ik ben echt niet van het promotieteam, maar had ik dat maar eerder gedaan. Aan het einde van de werkdag ben ik een stuk minder vermoeid. Ik heb veel meer energie over voor sporten en leuke dingen doen. Door corona kon een hoop niet natuurlijk, maar ik verheug me op concerten. Inmiddels heb ik er eentje gehad, en ben zeer tevreden over het geluid dat je deels kan instellen. Er staan nog een paar gepland van diverse popmuzikanten. Muziek horen in zo’n grote zaal met hoortoestellen in is een ervaring. Ik verbaas me nu soms al dat ik instrumenten hoor in nummers die ik nooit gehoord heb. Zo mooi! Deze toestellen geven een uitstekend resultaat. Al blijft het ook een rare gewaarwording, je te realiseren dat ik niet wist dat ik iets niet hoorde. Hoe weet jij dat je alles hoort? Dat weet je eigenlijk niet. Alles horen moet wel een belevenis zijn!’  

Radio aan

Frans moet lachen als hij de voordelen van zijn gehooroplossing beschrijft. Ik hoor alles prima, bel via de toestellen maar heb geen telefoon in mijn handen. Dat is relaxed, hoor. En ik luister ook Spotify via mijn toestellen. Jij ziet het niet, ik hoor het wel. Leuk hè? Ik ben een vroege vogel en als ik beneden zit, luister ik muziek. Dan komen de anderen beneden en vragen waarom de radio nog niet aanstaat. Dan wijs ik naar mijn oren en zeg ik dat die allang aan heb.


“Bij hardlopen doe ik wel mijn hoorstellen uit. Door het zweten klinken ze namelijk dramatisch. Dat gestoor wil ik niet horen!”

Haren kammen

De beleving van geluid is door de hooroplossing honderd procent verbeterd. Heeft hij dan nergens klachten over? We komen op het onderwerp sport uit. Frans is een enthousiast hardloper. ‘Ik loop met een groepje. We trainen wekelijks met elkaar. Bij hardlopen doe ik wel mijn hoorstellen uit. Door het zweten klinken ze namelijk dramatisch. Dat gestoor wil ik niet horen! Kijk, dat vind ik dus wel jammer. De techniek is nog niet zover, blijkbaar. De andere lopers weten dat ik zonder toestellen loop en dan dus minder hoor. Zij houden rekening met mij. Als de techneuten in de hoorbranche daar nog eens iets op zouden kunnen vinden. Voor de rest: het onderhoud, het schoonmaken vind ik geen enkel probleem. Net als tanden poetsen en haren kammen (Frans wijst grijnzend naar zijn kale hoofd) doe ik dat ook.

Betere kwaliteit van leven

Na de wandeling drinken we nog een kop koffie. En komen we uit op nog een paar verbeterpunten. ‘De wind zorgt ook voor storing. Daar zouden ze toch iets op moeten kunnen vinden? En als we dan helemaal de diepte in gaan, zou ik wel een accu voor mijn hoortoestellen willen die de heel lang meegaat. De batterijen zijn prima hoor. Dat vervangen is geen moeite, en ik neem die dingetjes makkelijk mee. Een goede accu zou een punt van ontwikkeling kunnen zijn.’

Frans fronst zijn wenkbrauwen terwijl hij zijn kopje leegdrinkt. Hij zegt dan ter afsluiting: ‘het is mijn ervaring dat je kwaliteit van leven door beter horen er stukken op vooruitgaat. Dat gun ik iedereen die slechthorend is. In dat licht zou ik de zorgverzekeraars mee willen geven: wees coulanter in het verstrekken van het soort toestel dat bij mensen past. Dat verschil in klassen is theoretisch geneuzel. Ergens ooit goed bedacht, maar niet meer van deze tijd. En zeker niet voor iedereen toepasbaar. De praktijk van het horen is domweg weerbarstiger en past niet in zo’n kader. Geef iedereen de oplossing die past. Goed horen zorgt voor meer luchtigheid in het leven. Mensen knappen ervan op.”

Afspraak maken

Wil je ook net als Frans van Maurik een optimale hooroplossing? Maak dan een afspraak met een hoorexpert van team Écoutez. Direct een gratis hoortest bespreken? Dat kan ook. Doe dat dan hier.

Meer weten?

  • Wat is ouderdomsslechthorendheid?
  • Wat is het verschil tussen een audiologisch centrum en audicien?
  • Wat zijn de categorieën in hoortoestellen?
  • Sporten met een hoortoestel. Alles over het droog houden van je gehoorapparaat.

Het belang van goede hooroplossing zit ‘m in luisteren: Sietse van Turennout vertelt  

Geschreven door Fried Fried op .

‘Ik gun iedereen met gehoorverlies een Lisette.’ Deze uitspraak doet Sietse van Turennout (62). Tot voor een paar jaar was hij huisarts en tikte hij moeiteloos de zestig uren per week aan. Na het overdragen van de praktijk werkt hij gemiddeld nog twintig uur. Stilzitten is er nog steeds niet bij, goed luisteren en verstaan nog steeds wél. Dat is een vaardigheid die hij dagelijks nodig heeft. Vandaar dat hij, na een duwtje, in actie kwam toen hij merkte dat zijn gehoor niet meer optimaal was.

‘Ik ontdekte een jaar of twee geleden, ondanks ik al vijf jaar gehoortoestellen heb, dat mijn gehoor verder verslechterde. Ik verstond woorden en gesprekken minder scherp. In groepen kostte me het luisteren steeds meer energie. Aan het einde van een dag was ik doodmoe. Waar het luisteren en verstaan tot dan toe redelijk soepel ging, merkte ik dat ik soms zaken miste. Of ik moest me enorm inspannen om in een gesprek met een groep de informatie te filteren die voor mij bestemd was. Ik zit vaak in overleggen met grotere groepen, leidt discussies en geef trainingen en bijscholing. Voor mij is het van groot belang dat ik zeker weet dat ik de informatie goed gehoord heb. Als dit gehoorverlies zo verder zou gaan dan kon ik mijn werk niet meer doen.

Luisteren en verstaan

Volgens mijn toenmalige gehoorapparaten- leverancier was er niet veel meer aan te doen dan de apparaten wat harder te zetten. Daarbij werd mij niet gevraagd waar ik in het dagelijks leven last van had. Toen stelde ik mezelf de vraag of dit advies wel klopte en ik had het gevoel dat er iets anders aan de hand was. Ik had moeite met verstaan, maar mijn leverancier had volgens mij moeite met luisteren.

Duwtje in de rug

Ondertussen had ik ook discussies in het gezin, met kinderen en kleinkinderen. Mijn vrouw ervoer dat ik, als we met zijn allen waren, niet meer aan de gesprekken mee kon doen. Dat moest ik helaas toegeven. Mijn vrouw gaf mij het spreekwoordelijke duwtje door te stellen dat ik er echt verder naar moest laten kijken. Toen heb ik doorgepakt. Het was me bekend dat ik een matige verdikking van de wanden van mijn gehoorgangen had en dat er wellicht iets medisch moest gebeuren. Ik ben langs mijn eigen huisarts gegaan voor overleg en we hebben besloten om een onderzoek bij het audiologisch centrum laten doen. Uit de gehoortest bij dit centrum kwam naar voren dat ik over het algemeen de hoge tonen niet hoorde. Dat is een bekend verschijnsel als je ouder wordt. Dit komt ook in mijn familie vaker voor. In de spreekkamer is dit verlies geen probleem. Je zit één op één met de patiënt en dan is er rust om goed te luisteren en te verstaan. En met een stethoscoop naar hart en longen luisteren bijvoorbeeld gaat ook uitstekend. Zeker nadat ik er eentje met een versterker had aangeschaft. Het klonk iets anders, maar ging prima.

Bij de test van het audiologisch centrum bleek dat er ook iets anders aan de hand was. Mijn spraakverstaan was twintig procent verminderd. Dus twintig procent van de eenvoudige woorden kon ik in deze optimale omstandigheden en onafhankelijk van het volume niet verstaan. Ik hoorde wel geluid maar kon er niet het goede woord van maken.  Dat vond ik een pittige boodschap. Dit verklaarde voor mij echter wel wat er aan de hand was.

Zonder in te gaan op namen en rugnummers hoorde ik commerciële verhalen of oneliners als “dat gaan we oplossen” of “ik heb het allernieuwste toestel in de aanbieding.” Dat klinkt in mijn oren als glad en niet echt.

Muziek in de oren

Vanuit het oogpunt van zorgvuldigheid en veiligheid, wilde ik meer zekerheid over een goede vertaling van het gehooronderzoek naar een passend gehoorapparaat. Via het audiologisch centrum kreeg ik een recept voor een hoortoestel. We woonden inmiddels in Soest en hier zijn allerlei aanbieders van hooroplossingen in de buurt. Ook de keten die ik al kende. Maar ik ben verder gaan kijken. Checkte websites en heb mensen gebeld. Een KNO-arts vertelde mij dat het verschil in prijs vaak zit in het verschil in service. Hij adviseerde om gewoon bij een paar leveranciers langs te gaan en dan een keuze te maken.

Uiteindelijk heb ik een selectie van drie partijen gemaakt. Zonder in te gaan op namen en rugnummers hoorde ik commerciële verhalen of oneliners als “dat gaan we oplossen” of “ik heb het allernieuwste toestel in de aanbieding.” Dat klinkt in mijn oren als glad en niet echt. Er werd niet geluisterd naar wat ik nodig had. Men ging direct af op het hoortoestel, er niet naar de persoon met het probleem.

En toen stapte ik bij Écoutez binnen. Lisette stelde als eerste de vraag: Wat is voor jou belangrijk? Wat wil je kunnen horen? Hoe ziet je dag eruit? Wat is je werk? Daar wilde ik het graag over hebben. Ik wil mijn werk blijven doen, vergaderingen leiden, discussie kunnen verstaan en een juiste plek in mijn gezin hebben. Die eerste vraag klonk mij dus als muziek in de oren. Tijdens het verdere gesprek werd mij de prioriteit duidelijk. Ik moest mijn oren trainen. If you don’t use it, you loose it. Een bekende zegswijze. Wat je gebruikt of aandacht geeft, gaat zich ontwikkelen op alle fronten. En daar ben ik van!

Wereld weer open

Lisette legde uit dat ik niet voor comfort moest gaan maar mijn oren moest trainen om alle geluiden weer zelf te filteren en te verwerken. Dus deed ik de app weg die alles voor mijn oren regelde en ik moest mijn gehoortoestellen zo weinig mogelijk uitdoen. Ik kreeg twee toestellen te leen waarmee we inzetten op de verbetering van het spraak-verstaan. Mijn oren moesten van de luie bank afkomen, zeg maar. Die beetje Spartaanse aanpak is voor mij prima als het een doel dient. Mijn oren werden weer aan het werk gezet. Wat ik nog wel eens deed met de oude toestellen, ze even uitdoen, doe ik dus niet meer. Binnen enkele weken had ik geen last meer van alle bijgeluiden. Ik kon weer veel beter meedoen in alle gesprekken. Bij een controle test op het audiologisch centrum bleek dat ik nu nog minder dan vijf procent van de woorden mis in plaats van de twintig procent. Dit verschil betekent voor mij dat ik mijn werk kan blijven doen en dat ik weer meedoe in het gesprek als we als gezin bij elkaar zijn.

En elke keer als ik het intro-riedeltje hoor als ik mijn apparaten in mijn oren doe, word ik daarvan weer blij. De gesprekswereld gaat weer open en ik mag daarin meedoen. Ik ben super dankbaar dat ik weer veel meer versta en veel beter kan functioneren in mijn sociale leven. Dankzij de echte professional op het gebied van oren en gehoor die ik tegenover me heb kan weer doen wat ik belangrijk vind. En daarom gun ik iedereen een Lisette.’

Afspraak maken

Wil jij ook net als Sietse van Turennout een optimale hooroplossing door een persoonlijk hooradvies? Maak dan een afspraak met een hoorexpert uit het team van Écoutez. Direct een afspraak voor een hoortest maken ook.

Meer weten?

  • Wat is spraakverstaan?
  • Waarom een gehoortest?
  • Hoe werkt een gehoortest?
  • Waar kan ik een verwijzing krijgen voor de KNO-arts?
  • Je gehoor trainen. Hoe doe je dat?
  • Hoe kun je leren omgaan met slechthorendheid? Lees over het speciale coachingsprogramma dat Écoutez heeft ontwikkeld: We are hear for you.