Aan het woord is Frans van Maurik (57) adviseur in de installatietechniek. Iemand die je niet gauw over het hoofd ziet vanwege zijn lengte. Ook in zijn uitspraken is hij duidelijk. ‘Ik heb door de hooroplossing zo veel meer rust gekregen in mijn leven.’ Verwar die rust waarover Frans van Maurik het heeft niet met niets doen. ‘Ik heb het gevoel dat ik door beter horen juist meer kan doen. Veel beter in mijn vel zit. En dat maakt ook dat ik zeg: had ik het maar eerder gedaan!’

We lopen naast elkaar door het bos bij Groot Kievitsdal in Baarn. Vergezelt door de geluiden van het krakende hout op het bospad, de zingende vogels, de wind door de bomen. En ergens in de verte hoor je een hond blaffen en een auto passeren. Frans van Maurik is zzp’er en heeft een eigen bedrijf. Enthousiast vertelt hij over zijn werk. Hij is zelfstandig ondernemer en adviseert opdrachtgevers over allerhande installaties in gebouwen. ‘Dat kunnen nieuwe of bestaande gebouwen zijn. Maar ik heb ook gewerkt bij de Noord-Zuidlijn in Amsterdam en het openluchtpodium in Bloemendaal. Momenteel ook aan de nieuwbouw van het RIVM in Utrecht. Installatietechniek kan gaan over elektrische installaties, koelinstallaties, warmtepompen, beveiligingssystemen maar ook over cv’s en afzuiginstallaties bij lab-omgevingen.’ Als je hem hoort praten is het duidelijk dat hij lol in zijn werk heeft. ‘Mijn werk is zeer afwisselend. Ik doe elke dag iets anders. En ik doe waar ik verstand van heb. Daarbij kan ik mijn dagen zelf indelen. Dat geeft mij een zeer goed gevoel. Het is de reden dat we nu midden op deze dinsdag kunnen afspreken voor dit interview. Heerlijk toch? Jarenlang heb ik voor een werkgever gewerkt. Daar heb ik me uitstekend vermaakt. Het was niet zo dat ik ooit per se voor mezelf moest beginnen. De kans kwam langs en toen heb ik de sprong gewaagd. Nooit één seconde spijt van gehad.’

Familiekwaal

Als collega-zzp’er zouden we uren kunnen praten over het ondernemerschap. Maar daar is dit gesprek niet om begonnen. Ik heb Frans ontmoet bij het klantenpanel van Écoutez. Hij heeft sinds twee jaar twee hoortoestellen en gaf aan dat hij er wel over wil vertellen. Zodat andere mensen ook de voordelen zien en er niet zo lang als hij mee wachten. ‘Ja, dat is wel het rare’ zegt Frans over dat wachten met het zetten van een eerste stap. ‘Slechthorendheid is een erfelijke afwijking in onze familie. Mijn vader was erg slechthorend, ik heb ooms en tantes die slechthoren, net als neven en nichten…. En ik liep als kind al bij de KNO-arts omdat ik buisjes moest en geopereerd ben omdat ik volle kaakholten had. Wat voor inzichten heb je meer nodig om met je gehoor aan de slag te gaan, denk je dan? Toch verbaas ik mezelf eigenlijk als ik zie hoe lang ik de stap naar een audiologisch centrum en audicien niet heb uitgesteld. Pas toen mensen in mijn omgeving gingen zeggen dat ze iets al gezegd hadden en ik zelf op een gegeven moment ook dacht: volgens mij mis ik iets, dacht ik: klaar. Nu ga ik mijn gehoor laten meten.’

Belevenis

‘Via de huisarts, KNO-arts en audiologisch centrum ben ik bij audicien terechtgekomen. En serieus: ik ben echt niet van het promotieteam horen, maar had ik het maar eerder gedaan. Aan het einde van de werkdag ben ik een stuk minder vermoeid. Ik heb veel meer energie over voor sporten en leuke dingen doen. Door corona kon een hoop niet natuurlijk, maar ik verheug me op concerten. Inmiddels heb ik er eentje gehad, en ben zeer tevreden over het geluid dat je deels kan instellen. Er staan nog een paar gepland van diverse popmuzikanten. Muziek horen in zo’n grote zaal met hoortoestellen in is een ervaring. Ik verbaas me nu soms al dat ik instrumenten hoor in nummers die ik nooit gehoord heb. Zo mooi! Deze toestellen geven een uitstekend resultaat. Al blijft het ook een rare gewaarwording, je te realiseren dat ik niet wist dat ik iets niet hoorde. Hoe weet jij dat je alles hoort? Dat weet je eigenlijk niet. Alles horen moet wel een belevenis zijn!’  

Radio aan

Frans moet lachen als hij de voordelen van zijn gehooroplossing beschrijft. Ik hoor alles prima, bel via de toestellen maar heb geen telefoon in mijn handen. Dat is relaxed, hoor. En ik luister ook Spotify via mijn toestellen. Jij ziet het niet, ik hoor het wel. Leuk hè? Ik ben een vroege vogel en als ik beneden zit, luister ik muziek. Dan komen de anderen beneden en vragen waarom de radio nog niet aanstaat. Dan wijs ik naar mijn oren en zeg ik dat die allang aan heb.

Haren kammen

De beleving van geluid is door de hooroplossing honderd procent verbeterd. Heeft hij dan nergens klachten over? We komen op het onderwerp sport uit. Frans is een enthousiast hardloper. ‘Ik loop met een groepje. We trainen wekelijks met elkaar. Bij hardlopen doe ik wel mijn hoorstellen uit. Door het zweten klinken ze namelijk dramatisch. Dat gestoor wil ik niet horen! Kijk, dat vind ik dus wel jammer. De techniek is nog niet zover, blijkbaar. De andere lopers weten dat ik zonder toestellen loop en dan dus minder hoor. Zij houden rekening met mij. Als de techneuten in de hoorbranche daar nog eens iets op zouden kunnen vinden. Voor de rest: het onderhoud, het schoonmaken vind ik geen enkel probleem. Net als tanden poetsen en haren kammen (Frans wijst grijnzend naar zijn kale hoofd) doe ik dat ook.

Betere kwaliteit van leven

Na de wandeling drinken we nog een kop koffie. En komen we uit op nog een paar verbeterpunten. ‘De wind zorgt ook voor storing. Daar zouden ze toch iets op moeten kunnen vinden? En als we dan helemaal de diepte in gaan, zou ik wel een accu voor mijn hoortoestellen willen die de heel lang meegaat. De batterijen zijn prima hoor. Dat vervangen is geen moeite, en ik neem die dingetjes makkelijk mee. Een goede accu zou een punt van ontwikkeling kunnen zijn.’

Frans fronst zijn wenkbrauwen terwijl hij zijn kopje leegdrinkt. Hij zegt dan ter afsluiting: ‘het is mijn ervaring dat je kwaliteit van leven door beter horen er stukken op vooruitgaat. Dat gun ik iedereen die slechthorend is. In dat licht zou ik de zorgverzekeraars mee willen geven: wees coulanter in het verstrekken van het soort toestel dat bij mensen past. Dat verschil in klassen is theoretisch geneuzel. Ergens ooit goed bedacht, maar niet meer van deze tijd. En zeker niet voor iedereen toepasbaar. De praktijk van het horen is domweg weerbarstiger en past niet in zo’n kader. Geef iedereen de oplossing die past. Goed horen zorgt voor meer luchtigheid in het leven. Mensen knappen ervan op.’

Annet Koops

De zussen Lisette en Ilse Kolenbrander zijn de eigenaren van Écoutez uit Baarn. Het bedrijf dat mensen helpt bij gehoorproblemen. Een gesprek met deze vakvrouwen is interessant. Niet alleen vanwege hun expertise op het gebied van hoorproblematiek én de oplossingen hiervoor, maar ook omdat de geëmigreerde Ilse vanuit haar woning in Dallas online aanwezig is.

Connectiviteit. Een term die de wenkbrauwen wellicht even doet fronsen. Maar in relatie met een hoortoestel zal menigeen direct weten wat ermee bedoeld wordt. Connectiviteit is de mogelijkheid om uw hoortoestel te verbinden met bijvoorbeeld de telefoon, televisie of tablet.

Door connectiviteit kunt u met uw hoortoestel luisteren naar muziek vanaf Spotify, een luisterboek vanaf een podcast-app op uw telefoon, uitzending gemist op uw tv en zelfs de deurbel aansluiten. Er zijn talloze mogelijkheden. Een klik op het gehoorapparaat of op uw telefoon is vaak genoeg.

Speciaal
Het belang van connectiviteit van hoortoestellen is een goede verbinding en betere kwaliteit zonder ingewikkelde technische handelingen. Niet alle hooroplossingen hebben de mogelijkheid tot connecten. De verbinding wordt namelijk via bluetooth gelegd. Soms is er een speciale gadget bij nodig om die verbinding te maken, soms kan het hoortoestel ook rechtstreeks op een apparaat worden aangesloten.

Linken
Kent u de mogelijkheden van uw eigen gehoortoestel? Kunt u linken met apparaten in uw omgeving zodat u betere gehoorkwaliteit krijgt? Het team van Écoutez kan u er van alles over vertellen. Hoe het werkt, bij welke toestellen het werkt en wat het u kan brengen. Zij kennen u en uw hooroplossing!

Wondertjes
Deze vernieuwingen voor connectiviteit worden nu vaak nog gezien als technische snufjes. Maar in de praktijk van alledag maken ze het leven aangenamer. Vergelijk het met zaken als handsfree bellen en een afstandsbediening. Dat vinden we ook al lang geen technische wondertjes meer. Het zijn toepassingen die heel gewoon zijn. Ze zijn er voor uw gemak!

Meer weten?
Wilt u weten wat u kunt doen met uw gehoortoestel? Nieuwsgierig geworden naar de mogelijkheden? Maak een afspraak met Écoutez en kijk of er accessoires zijn die u kunnen helpen. Of probeer eens een ander hoortoestel om te ervaren wat connecten voor u kan betekenen.

‘Weer goed horen is weer verbinding hebben met de wereld om je heen. Daar helpt Écoutez op een hele fijne manier bij.’

De kop boven dit artikel komt van één van de deelnemers van het klantenpanel dat Écoutez heeft gehouden eind februari 2022. De bijzondere Taets van Amerongenzaal in Kasteel Groeneveld vormde het decor voor deze bijeenkomst. Het gesprek met een aantal klanten over producten, service en ambitie was één van de uitvloeisels van het laatste onderzoek van vorig jaar. Écoutez wil graag scherp blijven en hoort graag verbeterpunten van mensen die de dienstverlening van het team aan den lijve ervaren. Hoe fijn is het dan als mensen een middagje hun mening en visie delen over de aanpak van hun hooroplossing?

Onderling contact
Doel van de bijeenkomst was om te weten te komen waar vanuit klanten behoefte aan is en waar Écoutez nog meer service, kennis en begeleiding kan geven. De verbinding die Écoutez heeft met haar klanten wordt zeer gewaardeerd. De aandacht voor de klant is goed. Daarbij geeft bijna iedereen aan dat het wellicht fijn zou zijn als er meer onderling contact zou kunnen worden geregeld door Écoutez met als doel om van elkaar te leren. De ervaringen van een ander mens met een hoortoestel zorgen voor vaak voor een directe klik. Het halve woord is vaak genoeg voor een heel verhaal. Daarbij geven mensen elkaar vaak slimme tips en adviezen over hoe om te gaan met een hoortoestel.

Wens om te delen
Die praktische zaken leiden die middag in de groep tot vragen bijvoorbeeld over hoe je een hoortoestel nou het beste schoonmaakt om het zo lang mogelijk te behouden? En hoe je omgaat met extreme warmte en zweet in het oor. Maar ook zaken als hoe je je collega’s vertelt over je gehoorverlies of laat weten dat je een hoortoestel draagt aan diverse mensen om je heen, geeft volop stof tot verder praten. De psychische last is niet bij alle deelnemers even groot, maar ook niet volkomen afwezig. De herkenning is er en de wens om te delen ook.

Nuttig en gezellig
Het voert te ver om hier alle bevindingen van het klantenpanel te delen. We noemen er een paar. Het team van Écoutez gaat zeker aan de slag met lotgenotencontact, informatie over kosten en vergoeding van hoortoestellen en kennisdelen over gehoorverlies in het algemeen door bijvoorbeeld een masterclass. De bijeenkomst van het klantenpanel wordt door de deelnemers als zeer nuttig én gezellig ervaren. Er volgt een uitnodiging voor een vervolg van het klantenpanel later dit jaar.

Wilt u ook eens deelnemen aan een klantenpanel van Écoutez?
Of uw ervaringen met uw hooroplossing delen met ons in een interview?

Stuur dan een berichtje naar lisette@ecoutez.nl

Een wandeling met een goed gesprek. Een mooie manier om het verhaal te horen achter mensen met een gehoorprobleem. Wie zijn het? Wat beweegt hen? Hoe leven zij met een hooroplossing? Aan het woord is Roelof Koops (78), in zijn werkende leven was hij lasser, sinds hij gepensioneerd is, buitenmens en honderd procent opa.
-door Annet Koops –

Het zachte gebrom van de scootmobiel vergezelt ons tijdens de wandeling. Dat wil zeggen, ik loop en mijn vader rijdt. Want door een spieraandoening doen zijn benen het niet goed meer. Met zijn hoofd is niets mis, zegt hij lachend. We gaan naar het park vlakbij het centrum en kletsen honderduit. Over koetjes en kalfjes, en de rode draad in zijn leven. Dat hij een hoorapparaat heeft, maakt alle verschil in ons contact. Toen hij dat toestel namelijk nog niet had kon hij dit soort gesprekken niet voeren. Toen was naast elkaar lopen en praten onmogelijk voor hem. Omdat hij slecht hoorde moest hij je aankijken om je te verstaan. Nu keuvelen we terwijl we wandelen. Een verademing, noemt hij de hooroplossing dan ook. Hij heeft jarenlang geprobeerd wel te horen en zonder hulpmiddel mee te doen met alles in het leven. Werken, leren, verjaardagen, oppassen op kleinkinderen…. Ging best, vond hij. Maar toen hij op een dag de telefoon niet meer op durfde te nemen en zijn vrouw minstens twintig keer in een gesprek dingen moest herhalen, vond hij het welletjes. ‘Daarvoor moest ik wel al mijn moed en lef bijelkaar schrapen hoor’, zegt hij eerlijk. ‘Het lijkt misschien een eenvoudige stap, maar zo was het niet. Ik moest voor iets anders bij de huisarts zijn en heb toen ook genoemd dat ik af en toe wat slecht hoorde. Zij wist genoeg en stuurde me naar de KNO-arts omdat ze vermoedde dat er meer aan de hand was. Ik had ook last van mijn rug en knieën namelijk. Gelukkig hadden die zaken niet met elkaar te maken, bleek in het ziekenhuis. De KNO-arts maakte een audiogram en kwam tot de conclusie: slechthorendheid. Hoogstwaarschijnlijk door constante blootstelling aan lawaai.’

Weer en wind
Dat vindt mijn vader niet verrassend. ‘Vanaf mijn veertiende heb ik de metaal gewerkt. Vaak ik grote hallen en loodsen waar metaal tegen elkaar knalde. Motoren aan stonden, de decibellen waren er niet van de lucht, zeg maar. Dat is niet fijn voor je oren. Ook was ik lasser op stellages in de buitenlucht waar gas werd gewonnen. Weer en wind en veel lawaai van de werkzaamheden…Maar ja, we deden er niets aan. De Arbowet bestond nog niet, en al die mannen onder elkaar…. Je was toch geen watje? Schoenen met ijzeren neuzen, een helm en een overall waren bescherming genoeg. Vond men.’

Gekwaak en gespetter
We gaan even op zitten op een bankje. Althans, ik. Mijn vader zit al. We kijken in stilte naar de eenden in de vijver. Naar het gekwaak en gespetter. Het is een grappig tafereeltje. Dan vraag ik hem wanneer hij merkte dat zijn gehoor slechter werd. ‘Ik was denk ik veertig of zo toen ik me af en toe realiseerde dat ik niet alles meer hoorde. Mama moest ook vaak iets herhalen. Die had het eigenlijk eerder in de gaten dan ik. Maar ik vond het toen veel te vroeg om naar de audicien te gaan. Ik had ook nog geen leesbril, dus die oren moesten nog maar even wachten. Tot ik echt oud was.’

Mijn vader rekent even uit hoeveel jaren hij volgens hem zelf slechthorend is geweest zonder dat hij er iets aan heeft gedaan. ‘Misschien wel 20 jaar. Ik leerde heel goed te compenseren. Keek goed, zat dichtbij, of deed of iets me niet interesseerde. Op de tribune van het voetbal hoefde ik echt niet het geschreeuw te horen, als ik de wedstrijd maar zag. En als ik op een verjaardag niet alles meekreeg van dat familielid wat ik toch al niet mocht, haalde ik m’n schouders op. Als ik met mensen wilde praten, sprak ik ze één op één.’

Goede score
Sinds hij een paar jaar geleden een hoortoestel kreeg, weet hij weer waarom meedoen zo belangrijk, maar ook leuk is. ‘Niet horen is niet meedoen. Dat weet ik nu. Je zondert je steeds meer af. Niet meer naar theater, niet meer naar bijeenkomsten. We fietsten ook heel veel. En ook toen kreeg ik niet alles meer mee. Het verkeer om je heen, kon ik niet helemaal meer horen. Onveilig hoor! En wat te denken van de geluiden in de natuur die ik niet meer hoorde. Ik wil niet zeggen dat ik alles weer hoor, maar heel veel wel. Toen mijn kleinzoon laatst een testje deed om te kijken wat ik nog hoorde, scoorde ik gewoon als een volwassene. Aan hem kon ik niet tippen. Hij is negentien, en zit nog in de bloei van zijn gehoorleeftijd!’

Kringetje
Raad je anderen aan om een gehooroplossing te nemen, vraag ik mijn vader als we weer terug naar huis gaan. ‘Ik ben een tijdlang vrijwilliger geweest in verzorgingstehuis. Ik zag wat slecht horen met je doet als je niet meer onderdeel bent van het kringetje. Letterlijk hè. Niet meer kunnen doen aan het gesprek. Dan zaten mensen in de stoel erbij, maar hoorden ze niet meer wat de buurvrouw zei. Dan moest je bijna zwaaien om aandacht te krijgen. Zo frustrerend vond ik dat. Vind ik dat. Ik zou ze inderdaad willen zeggen: doe er iets aan. Je krijgt er zoveel voor terug!’

Als we in de kamer zijn, loopt hij met een wandelstok naar zijn stoel en zegt hij: ‘Mijn benen doen het steeds minder helaas. Ik zal uiteindelijk wel in een rolstoel terechtkomen. Helaas hebben ze geen oplossing voor die spierverzwakking. Niet zoals daar een hoortoestel is voor mijn doofheid. Zo fijn dat ik weer goed hoor en mee kan doen met gesprekken en zo. Het is ontzettend belangrijk te kunnen kaarten en praten, of te kunnen kletsen op verjaardagen met mijn kleinkinderen. Dat wil ik niet meer missen.’